Laag voor laag

Laag voor laag blijf ik me uitdagen in het afpellen van mijn eigen lagen. Voor mij als mens en coach kan dat niet anders. Alleen zo kan ik me verbinden met de tocht van mijn cliënten. We hebben ons allemaal verhuld in mechanismen, lagen, die onze kwetsbaarheden bedekken. Terwijl we juist beter kunnen handelen als verhullingen los komen. Met lef en liefde onthul ik een volgende laag met je, om ruimte te maken voor een completere en vrijere versie van jou! Ik neem je mee, stap voor stap hoe ik dat doe, laag voor laag.

Hoe dan? Ik blijf bewust contact zoeken met mensen die me uitdagen om een laagje dieper te gaan. Ik reik dan uit naar lieve mensen in een vertrouwde (leer)omgeving. Mensen die precies de juiste vraag stellen, zodat ik kan afdalen naar wat ik dieper mag aankijken en voelen. Dat klinkt simpel, maar het vraagt oprechte betrokkenheid en moed van de vragensteller om voorbij mijn verhullingen te gaan. Van mij vraagt het een stap om iemand uit te nodigen en erop te vertrouwen dat ik ok ben als ik me vol laat zien en aanraken in mijn hart.

Waarom zou ik me willen laten raken? Een goede vraag raakt de essentie, voorbij het verzet en geeft toegang naar een gemis van ooit. Dat is niet fijn, die pijn van gemis en een stevige klus om het gemis vol te kunnen voelen. Verstopt onder een voorraad hansaplast raak ik deze week weer mijn litteken aan. Na geraakt te zijn, geeft het me op een diepere laag, de ruimte om opnieuw te handelen naar wat ooit niet lukte. Er ontstaat vervolgens een soort van herkansing in het hier en nu, om anders met het gemis om te gaan.

Mijn gezin van herkomst viel uit elkaar na het verkeersongeval van mijn broer. Ik was toen 13 jaar oud en ervaarde in mijn verdere leven dat het onmogelijk was om nog echt samen te zijn. Mijn overtuiging van ‘het alleen moeten doen’ is toen ontstaan. Het is een ontroerend antwoord van mijn kind-zijn, dat ik nog steeds geneigd ben om te geven als afscheid in de buurt komt. Mijn gemis en pijn van toen voelen, kan ik nu als volwassen vrouw wel aan. En als ik dan bij dat gemis ben, brengt het me ook bij mijn goed verborgen verlangen: verbinding. Met de pijn nog in mijn lijf voel ik duidelijk mijn richting en voortstuwende kracht terugkomen. Ik voel me kwetsbaar én krachtig.

Ik adem door en weet mijn ontmoetingen zullen completer zijn. Mijn hansaplast staat weer in de kast ;) Wil jij ook laag voor laag afpellen naar je verlangen? Echt, het kleinste moment van moed of een enkele vonk in je verlangen is genoeg. Ik onthul het graag met je, voor een vrijere versie van jou!

Een systemisch principe is dat alles erbij hoort. Juist datgene dat je uitsluit, er niet mag zijn, is vol aanwezig in het krampachtig bedekken en vermijden ervan. Erkennen dat wat er was én niet was, geeft ruimte voor persoonlijke ontwikkeling om een completer leven te leiden. Je verlangen wordt gevonden in het verborgen gemis.

Liefs

‍